ORDO MISSAE - stałe części Mszy Świętej wydanie dwujęzyczne po polsku i po łacinie. Książka wydana w czarnej twardej oprawie ze złoconymi kartkami z szytymi kartkami. Układ książki wykonany w formie dwujęzycznej po jednej stronie tekst łaciński po drugiej odpowiadający mu tekst w języku polskim. Niezbędna pozycja dla wiernych
Części stałe Mszy św. w języku łacińskim. Obrzędy wstępne. I. Pozdrowienia wstępne. K. In nomine Patris et Filii, et Spiritus Sancti. (W imię Ojca i Syna, i Ducha Św.) W. Amen. K. Dominus vobiscum. (Pan z wami) W. Et cum spiritu tuo. (I z duchem twoim) II. Akt pokutny (1-2 do wyboru). K. Fratres, agnoscamus peccata nostra, ut apti simus ad sacra mysteria celebranda. (Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie odprawić Najświętszą Ofiarę) (1)Confiteor Deo omnipotenti (Spowiadam się Bogu wszechmogącemu) et vobis, fratres, (i wam, bracia i siostry) quia peccavi nimis cogitatione, (że bardzo zgrzeszyłem myślą) verbo, opere et omissione: (mową, uczynkiem i zaniedbaniem) mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. (moja wina, moja bardzo wielka wina) Ideo precor beatam Mariam semper Virginem, (przeto błagam Najśw. Maryję…) omnes Angelos et Sanctos, (wszystkich aniołów i świętych) et vos, fratres, (i was, bracia i siostry) orare pro me (o modlitwę za mnie) ad Dominum Deum nostrum (do Pana, Boga naszego) (2)K. Miserere nostri, Domine. (Zmiłuj się nad nami Panie) W. Quia peccavimus Tibi. (Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.) K. Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam.(Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje) W. Et salutare tuum da nobis. (I daj nam swoje zbawienie) K. Misereatur nostri omnipotens Deus et, dimissis peccatis nostris, perducat nos ad vitam aeternam. ( Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący…) W. Amen. III. Wezwania. Kyrie, eleison. Kyrie eleison. Kyrie eleison. (Panie, zmiłuj się nad nami) Christe, eleison. Christe, eleison. Christe eleison. (Chryste zmiłuj się nad nami) Kyrie, eleison. Kyrie eleison. Kyrie eleison. (Panie zmiłuj się nad nami) IV. Hymn. Gloria in excelsis Deo (Chwała na wysokości Bogu) et in terra pax hominibus bonae voluntatis. (a na ziemi pokój ludziom dobrej woli) Laudamus te, benedicimus te, (chwalimy Cię, błogosławimy Cię) adoramus te, glorificamus te, (wielbimy Cię, wysławiamy Cię) gratias agimus tibi (dzięki Ci składamy) propter magnam gloriam tuam. (bo wielka jest chwała Twoja) Domine Deus, Rex caelestis, (Panie Boże, Królu nieba) Deus Pater omnipotens. (Boże Ojcze wszechmogący) Domine Fili unigenite, Iesu Christe, (Panie, Synu Jednorodzony, Jezu Chryste) Domine Deus, Agnus Dei, Filius Patris, (Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca) qui tollis peccata mundi, miserere nobis, (który gładzisz grzechy świata,zmiłuj się ) qui tollis peccata mundi, (który gładzisz grzechy świata) suscipe deprecationem nostram. (przyjm błaganie nasze) Qui sedes ad dexteram Patris, miserere nobis. (który siedzisz po prawicy Ojca,…) Quoniam tu solus Sanctus, (Albowiem tylko Tyś jest święty) Tu solus Dominus, (tylko Tyś jest Panem) Tu solus Altissimus, Iesu Christe, (tylko Tyś najwyższy, Jezu Chryste) cum Sancto Spiritu (z Duchem Świętym) in gloria Dei Patris. Amen. (w chwale Boga Ojca. Amen.) V. Kolekta. K. Oremus. ( …….) (Módlmy się. )(…………) W. Amen. Liturgia Słowa. I. Pierwsze czytanie. (lektor : “ ……”) L. Verbum Domini. (Oto Słowo Boże) W. Deo gratias. (Bogu niech będą dzięki) II. Psalm responsoryjny . (psalmista) III. Drugie czytanie. IV. Ewangelia. (śpiew : Alleluja) K. Dominus vobiscum. W. Et cum spiritu tuo. K. Lectio sancti Evangelii secundum …. ( Słowa Ewangelii wg świętego ….) W. Gloria tibi, Domine. (Chwała Tobie, Panie) (……………………………………………) K. Verbum Domini. ( Oto Słowo Pańskie) W. Laus tibi, Christe. (Chwała Tobie, Chryste) V. Homilia. wiary. Credo in unum Deum, (Wierzę w jednego Boga) Patrem omnipotentem, (Ojca wszechmogącego) factorem caeli et terrae, (Stworzyciela nieba i ziemi) visibilium omnium et invisibilium. (wszystkich rzeczy widzialnych i niewidz.) Et in unum Dominum Iesum Christum, (i w jednego Pana Jezusa Chrystusa) Filium Dei unigenitum, (Syna Bożego Jednorodzonego) et ex Patre natum (który z Ojca jest zrodzony) ante omnia saecula. ( przed wszystkimi wiekami) Deum de Deo, lumen de lumine, (Bóg z Boga, światłość ze światłości) Deum verum de Deo vero, (Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego) genitum, non factum, (zrodzony, a nie stworzony) consubstantialem Patri (współistotny Ojcu) per quem omnia facta sunt. (a przez Niego wszystko się stało) Qui propter nos homines (On to dla nas ludzi) et propter nostram salutem (i dla naszego zbawienia) descendit de caelis (zstąpił z nieba) Et incarnatus est de Spiritu Sancto (i za sprawą Ducha Świętego) ex Maria Virgine (przyjął ciało z Maryi Dziewicy) et homo factus est. (i stał się człowiekiem) Crucifixus etiam pro nobis (ukrzyżowany również za nas) sub Pontio Pilato; (pod Poncjuszem Piłatem) passus et sepultus est, (został umęczony i pogrzebany) et resurrexit tertia die (i zmartwychwstał trzeciego dnia) secundum Scripturas, (jak oznajmia Pismo) et ascendit in caelum, (i wstąpił do nieba) sedet ad dexteram Patris. (siedzi po prawicy Ojca) Et iterum venturus est cum gloria (i powtórnie przyjdzie w chwale) iudicare vivos et mortuos, (sądzić żywych i umarłych) cuius regni non erit finis. (a Królestwu Jego nie będzie końca) Et in Spiritum Sanctum, (Wierzę w Ducha Świętego) Dominum et vivificantem, (Pana i Ożywiciela) qui ex Patre Filioque procedit. (który od Ojca i Syna pochodzi) Qui cum Patre et Filio (który z Ojcem i Synem) simul adoratur et conglorificatur, (wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę) qui locutus est per prophetas. (który mówił przez proroków) Et unam, sanctam, catholicam (Wierzę w jeden, święty, powszechny) et apostolicam Ecclesiam. (i apostolski Kościół) Confiteor unum baptisma (wyznaję jeden chrzest) in remissionem peccatorum. (na odpuszczenie grzechów) Et exspecto resurrectionem mortuorum (i oczekuję wskrzeszenia umarłych) et vitam venturi saeculi. (i życia wiecznego w przyszłym świecie) Amen. (Amen) VII . Modlitwa powszechna. Liturgia Eucharystyczna. I. Przygotowanie darów. K. Orate, fratres ut meum ac vestrum sacrificium acceptabile fiat apud Deum Patrem omnipotentem. (Módlcie się, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący) W. Suscippiat Dominus sacrificium (Niech Pan przyjmie ofiarę) de manibus tuis (z rąk twoich) ad laudem et gloriam nominis sui, (na cześć i chwałę swojego imienia) ad utilitatem quoque nostram (a także na pożytek nasz) totiusque Ecclesiae suae sanctae. (i całego Kościoła świętego) II. Prefacja. K. Dominus vobiscum. W. Et cum spiritu tuo. K. Sursum corda. (W górę serca) W. Habemus ad Dominum. (Wznosimy je do Pana) K. Gratias agamus Domino Deo nostro. (Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu) W. Dignum et iustum est. (Godne to i sprawiedliwe) K. Vere ………. . Et ideo cum Angelis et omnibus Sanctis gloriam tuam praedicamus, una voce dicentes: (…głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając:) Sanctus, Sanctus, Sanctus, ( Święty, Święty, Święty) Dominus Deus Sabaoth. (Pan Bóg Zastępów) Pleni sunt caeli et terra gloria tua. (Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej) Hosanna in excelsis. (Hosanna na wysokości) Benedictus qui venit (Błogosławiony, który idzie) in nomine Domini. (w imię Pańskie) Hosanna in excelsis. III. Konsekracja. K. Qui cum Passioni voluntarie tradetur, (On to,gdy dobrowolnie wydał się na mękę) accepit panem et gratias agens fregit, (wziął chleb i dzięki Tobie składając, łamał) deditque diccipulis suis, dicens: (i rozdawał swoim uczniom mówiąc:) Accipite et manducate ex hoc omnes: (bierzcie i jedzcie z tego wszyscy) hoc est enim Corpus Meum, (to jest bowiem Ciało Moje) quod pro vobis tradetur. (które za was będzie wydane) Simili modo, postquam cenatum est, (Podobnie po wieczerzy) accipiens et calicem, (wziął kielich) iterum gratias agens (i ponownie dzięki Tobie składając) dedit discipulis suis, dicens: (podał swoim uczniom, mówiąc) Accipite et bibite ex eo omnes: (Bierzcie i pijcie z niego wszyscy) hic est enim calix Sanguinis Mei (to jest bowiem kielich Krwi Mojej) novi et aeterni testamenti, (nowego i wiecznego przymierza) qui pro vobis et pro multis effundetur (która za was i za wielu będzie wylana) in remissionem peccatorum. (na odpuszczenie grzechów) Hoc facite in meam commemorationem. (to czyńcie na moją pamiątkę) K. Mysterium fidei. (Oto wielka tajemnica wiary) W. Mortem tuam annuntiamus, Domine, (Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu) et tuam resurrectionem confitemur, (wyznajemy Twoje zmartwychwstanie) donec venias. (i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.) IV. Doksologia. K. Per ipsum, et cum ipso, et in ipso, (Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie) est tibi Deo Patri omnipotenti, (Tobie, Boże wszechmogący) in unitate Spiritus Sancti, (w jedności Ducha Świętego) omnis honor et gloria (wszelka cześć i chwała) per omnia saecula saeculorum. (przez wszystkie wieki wieków) W. Amen. V. Komunia święta. K. Praeceptis salutaribus moniti (Wezwani zbawiennym nakazem) et divina institutione formati, (i oświeceni pouczeniem Bożym) audemus dicere: (ośmielamy się mówić) Pater noster, qui es in caelis: (Ojcze nasz, któryś jest w niebie) sanctificetur nomen tuum, (święć się imię Twoje) adveniat regnum tuum, (przyjdź królestwo Twoje) fiat voluntas tua (bądź wola Twoja) sicut in caelo et in terra. (jako w niebie tak i na ziemi) Panem nostrum cotidianum (chleba naszego powszedniego) da nobis hodie, ( daj nam dzisiaj) et dimitte nobis debita nostra, (i odpuść nam nasze winy) sicut et nos dimittimus (jako i my odpuszczamy) debitoribus nostris, (naszym winowajcom) et ne nos inducas in tentationem, (i nie wódź nas na pokuszenie) sed libera nos a malo. (ale nas zbaw ode złego) K. Libera nos, quaesumus, Domine,….. (Wybaw nas, prosimy Cię,Panie,…) ….et adventum Salvatoris nostri Iesu Christi. W. Quia tuum est regnum, et potestas (Bo Twoje jest Królestwo, potęga) et gloria in saecula. (i chwała na wieki) K. Domine … in saecula saeculorum. W. Amen. K. Pax Domini sit semper vobiscum. (Pokój Pański niech zawsze będzie z wami) W. Et cum spiritu tuo. (I z duchem twoim) K. Offerte vobis pacem. (Przekażcie sobie znak pokoju) Agnus Dei (Baranku Boży) qui tollis peccata mundi (który gładzisz grzechy świata) miserere nobis. (2x) (zmiłuj się nad nami) Agnus Dei (Baranku Boży) qui tollis peccata mundi (który gładzisz grzechy świata) dona nobis pacem. (obdarz nas pokojem) K. Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccata mundi. Beati qui ad caenam Agni vocati sunt. (Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Błogosławieni, którzy zostali wezwani na ucztę Baranka) W. Domine, non sum dignus (Panie, nie jestem godzien) ut intres sub tectum meum, (abyś przyszedł do mnie) sed tantum dic verbo (ale powiedz tylko słowo) et sanabitur anima mea. (a będzie uzdrowiona dusza moja) K. Corpus Christi. (Ciało Chrystusa) W. Amen. Obrzędy zakończenia. K. Dominus vobiscum. W. Et cum spititu tuo. K. Benedicat vos omnipotens Deus, Pater, et Filius et Spiritus Sanctus. (Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty) W. Amen. K. Ite, missa est. (Idźcie, ofiara spełniona) W. Deo gratias. (Bogu niech będą dzięki) K. Sit nomen Domini benedictum. (Niech Imię Pańskie będzie błogosławione) W. Ex hoc nunc et usque in saeculum. (teraz i na wieki) K. Adiutorium nostrum in nomine Domini. (Wspomożenie nasze w Imieniu Pana) W. Qui fecit caelum et terram. (który stworzył niebo i ziemię) K. Domine, exaudi orationem meam. (Panie, wysłuchaj modlitwę moją) W. Et clamor meus ad te veniat. (a wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie)
Jakich? Po pierwsze: propozycje pieśni na ślub powinny być dostosowane do momentu Mszy, w którym mają zostać odtworzone. Właśnie dlatego, utwory na ślub w kościele, podobnie jak muzyka na weselu, muszą być dobrze przemyślane. Po drugie: wybierzcie te ślubne piosenki kościelne, które z jakichś powodów są dla Was ważne.
MSZA ŚWIĘTA W JĘZYKU OJCZYSTYM Wstęp Język jest podstawowym środkiem komunikacji między ludźmi. Bóg siebie komunikował człowiekowi w historii zbawienia za pomocą słowa. Słowo Boże stało się Ciałem (J 1, 14). Słowo jest bardzo ważnym znakiem liturgicznym. Słowo Bożego objawienia, proklamowane w liturgii, prowadzi do wiary (Rz 10, 17). Jest ono żywe i ma soteryjną skuteczność. W liturgii, mocą Parakleta, sakramentalnie aktualizuje niepowtarzalne zbawcze czyny Chrystusa. Ta aktualizacja stanowi istotę anamnezy liturgicznej, zatem wspomnienia uobecniającego misterium paschy wcielonego Syna Bożego. Język ojczysty we Mszy św. stanowi pomoc do świadomego, czynnego i pełnego w niej uczestnictwa wszystkich członków zgromadzenia eucharystycznego. 1. Języki w liturgii Kościół czasów apostolskich i pierwszych wieków celebrował liturgię w językach codzienności. Apostołowie opowiadali Ewangelię żywym językiem, językiem aramejskim. Nim posługiwali się celebrując misterium ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Zbawiciela. Po passze Chrystusa zostały spisane Jego słowa i czyny1. Księgi natchnione Nowego Testamentu zostały spisane w języku greckim, koine, gdyż ten język był wówczas szeroko rozpowszechniony, również w kraju Jezusa2. Greka była językiem miast. Tam powstawały pierwsze wspólnoty chrześcijań- skie. Pierwotnie chrześcijaństwo miało charakter miejski. Aby zostać chrześcijaninem, trzeba było nauczyć się języka Hellenów. Kościół rzymski, jeszcze w III w. mówił i modlił się po grecku. Wielu papieży miało korzenie greckie. Trzeci następca św. Piotra na stolicy rzymskiej, papież Anaklet (+ 90/92), był Ateńczykiem. Papież Klemens (+101) pasterzował wcześniej w Koryncie. Papież Hygin, dziewiąty następca św. Piotra (+142) pochodził z Aten. Anterus (+ 236) i Sykstus II (+258) pochodzili także z Grecji3. Pod koniec II w. w Afryce, przetłumaczono Biblię na język łaciński. Było to tłumaczenie zwane Afra. W III w. powstała Itala, przekład starołaciński – vetus latina. Za pontyfikatu papieża Damazego I (366-384) i na jego prośbę powstało tłumaczenie Wulgata (382-406), autorstwa św. Hieronima. Łacińskie tłumaczenia Pisma Świętego przyczyniły się do celebracji liturgii w tym języku. Przenikał on do liturgii w Mediolanie i Rzymie. Za pontyfikatu papieża Damazego I proces latynizacji liturgii stał się faktem. Plemiona germańskie, romańskie i zachodniosłowiańskie przyjmujące chrześcijaństwo ten język będą stosować w liturgii. Jednak obrządek rzymski do IX w. nie był związany z łaciną w sposób absolutny. Teksty liturgii rzymskiej były bowiem tłumaczone na inne języki, np. na język starosłowiański dla Kościołów kroackich i dalmatyńskich. W IX w. teksty mszy rzymskiej zostały przetłumaczone na język słowiański, opracowany przez Cyryla z Tesalonik, zatem z zastosowaniem alfabetu, zwanego głagolicą. Obecność nowego języka liturgicznego spotkała się z ostrym sprzeciwem niektórych hierarchów kościelnych. W obronie Cyryla i Metodego, apostołów Słowian, w 880 r. stanął papież Jan VIII (872-882), wyrażając zgodę na używanie tego języka podczas sprawowania czynności liturgicznych4. Pod koniec pierwszego tysiąclecia, na Zachodzie, łacina zrosła się z kulturą religijną i stała się wyrazem jedności Kościoła i symbolem jego powszechności. Reformatorzy w XVI w., a nawet już wcześniej, domagali się języka narodowego w liturgii na zasadzie wyłączności. Ten postulat pojawił się na Soborze Trydenckim (1545-1563). Sobór jednak nie zgodził się na języki narodowe w liturgii, zwłaszcza w celebracji Eucharystii. Ale polecił „pasterzom i wszystkim sprawują- cym pieczę nad duszami, by często w czasie odprawiania Mszy – czy to sami, czy przez kogoś innego – wyjaśniali coś z tych rzeczy, które są czytane we Mszy i między innymi, żeby wyjaśniali jakąś tajemnicę Najświętszej Ofiary, szczególnie w niedziele i święta”5. W 1615 r. papież Paweł V zezwolił na przetłumaczenie liturgii łacińskiej na język chiński. Dopiero w 1670 r. ukończono tłumaczenie i wydrukowano w Pekinie mszał chiński w przekładzie O. Buglio6. Jednakże wobec sporów dotyczących „inkulturacji” Kongregacja Obrzędów odmówiła aprobaty tego mszału7. Papież Pius XII w 1947 r. potwierdził, że używanie języka potocznego w liturgii może okazać się pożyteczne dla ludu8. 2. Język narodowy w liturgii po Vaticanum II W okresie przygotowań do Vaticanum II toczono żywe dyskusje na temat języka w liturgii9. Za utrzymaniem łaciny wysuwano najczęściej następujące racje: wprowadzenie języków żywych naraziłoby czystość doktryny katolickiej; łacina jest językiem sakralnym i wszystkie religie mają własny język kultyczny; łacina zapewnia poszanowanie dla misteriów chrześcijańskich; wreszcie, język łaciński jest znakiem jedności, łagodzi antagonizmy narodowościowe a w czasach „kurczenia się ziemi”, przy rozwijającej się migracji ludzi stanowi znak powszechności Kościoła. Zwolennicy obecności języków narodowych w liturgii wykazywali, że te racje nie mają rangi argumentów teologicznych, bo przecież wiele herezji ogłaszano w języku łacińskim, natomiast każdy język użyty w liturgii staje się sakralny. Chrześcijaństwo zaś jest żywe, uwzględnia ewolucję człowieka, zatem rozwój jego mentalności i moralnej wrażliwości uwzględnia także jego pragnienie żywego uczestnictwa w liturgicznej komunikacji z Bogiem. Owszem, nieznajomość łaciny może być okazją do niewłaściwych zachowań czy braku religijnego uszanowania w jakichś momentach celebracji mszalnej, ale łacina także nie zabezpiecza przed nimi. Wreszcie łacina niestety była elementem dzielącym, zwłaszcza w konfrontacji z reformacją w XVI w., która zdecydowanie preferowała język narodowy w liturgii. Z łaciną były też związane duże trudności ewangelizacyjne w krajach spoza kultury grecko-rzymskiej. Konstytucja Sacrosanctum Concilium (36) postanowiła, że w obrządkach łacińskich zachowuje się używanie języka łacińskiego, a jednocześnie stanowiła, że językom narodowym można przyznać więcej miejsca w czytaniach, pouczeniach oraz niektórych modlitwach i śpiewach, ponieważ to „może być bardzo pożyteczne dla wiernych”. Zdecydowanie odrzucała sugestię, by zakazać stosowania melodii gregoriańskich w śpiewie tekstów liturgicznych w języku narodowym. Kompetencje w kwestii wprowadzenia i zakresu obecności języka ojczystego w liturgii, jak również odnośnie do przekładów liturgicznych tekstów łacińskich na język ojczysty sobór przekazał konferencjom biskupów. Ich decyzje, w razie potrzeby skonsultowane z biskupami sąsiednich okręgów używających tego samego języka, wymagały zatwierdzenia przez Stolicę Apostolską. Instrukcja „Inter oecumenici” r. o należytym wykonywaniu postanowień tejże konstytucji10 wyjaśniała postanowienia soborowe (KL 54), że w języku ojczystym wolno w mszach śpiewanych albo czytanych, celebrowanych z udziałem ludu, wykonywać czytania mszalne oraz modlitwę powszechną. Wolno też, stosownie do warunków miejscowych, użyć języka ojczystego w śpiewach tekstów stałych, zatem Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus-Benedictus i Agnus Dei, jak również w antyfonach introitu i komunijnej oraz w śpiewach między czytaniami. Język ojczysty może być stosowany w aklamacjach, pozdrowieniach i dialogach, także w formułach Ecce Agnus Dei, Domine non sum dignus i Corpus Christi przy Komunii św. wiernych. Wreszcie, w języku ojczystym można wygłaszać Modlitwę Pańską z poprzedzającą ją zachętą oraz następujący po niej embolizm. Jeśli się ją śpiewa w języku ojczystym, należy to czynić według melodii zatwierdzonych przez konferencję biskupów11. Druga Instrukcja o należytym wykonywaniu Konstytucji o liturgii świętej ( „Tres adhinc annos”, znacznie rozszerzyła użycie języka narodowego w liturgii12. Odtąd konferencja episkopatu mogła pozwolić na jego używanie w kanonie mszy św. Praktycznie zakończył się proces „nacjonalizacji” liturgii. 3. Celebracja Eucharystii po polsku Podczas Soboru Watykańskiego II Episkopat Polski opowiedział się za zachowaniem języka łacińskiego w liturgii, zwłaszcza w celebracji Eucharystii. Dopuszczał jednocześnie możliwość stosowanie języka narodowego w śpiewach wiernych, także w biblijnych czytaniach mszalnych oraz w sprawowaniu sakramentów i sakramentaliów13. Te motywy sprawiły, że rok przed rozpoczęciem soboru, bo w 1961 r., biskupi polscy zwrócili się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o możliwość korzystania z języka narodowego w postulowanym zakresie. Ówczesna Kongregacja Obrzędów zezwoliła na śpiew w języku polskim stałych części Ordo Missae14. Indult zezwalał na proklamowanie słowa Bożego w języku polskim. W instrukcji duszpasterskiej biskupi informowali, że na mocy indultu w języku narodowym mogą być śpiewane teksty mszalne: Gloria, Credo, Sanctus z Benedictus oraz Agnus Dei w przekładzie i z melodiami zatwierdzonymi przez episkopat15. Obok Credo mszalnego jest dopuszczone wyznanie wiary odmawiane w pacierzu, zatem tzw. symbol apostolski. Wyjaśniali jednocześnie, że w mszach śpiewanych nie wolno w miejsce mszalnych tekstów stałych wykonywać pieśni. Te mogą być śpiewane w miejsce części stałych tylko w mszach czytanych, a ich treść musi korespondować z treścią poszczególnych części celebracji. Biskupi tłumaczyli, że po grecku należy śpiewać Kyrie elejson, Christe elejson, Kyrie elejson. Po łacinie zaś mają być nadal wykonywane odpowiedzi w dialogach liturgicznych, mianowicie: Amen; Et cum spiritu tuo; Gloria, tibi, Domine; Habemus ad Dominum; Dignum et iustum est; Sed libera nos a malo oraz Deo gratias. Odnośnie do czytań biblijnych, biskupi realizując indult Stolicy Apostolskiej, informowali, że w czasie wszystkich mszy uroczystych lektor, subdiakon i diakon, natychmiast po odczytaniu lub odśpiewaniu po łacinie epistoły i Ewangelii, zwróceni do wiernych odczytają je po polsku. Czytanie winni poprzedzić odpowiednim nagłówkiem, mianowicie: Czytanie księgi N, czy Słowa Ewangelii według świętego N. Czytania winny być wykonywane blisko wiernych, zatem przy balustradzie, zwłaszcza gdy prezbiterium jest głębokie i ołtarz jest znacznie od nich oddalony. Teksty czytań w języku łacińskim mogły być śpiewane według melodii gregoriańskiej. Natomiast teksty po polsku należy czytać zawsze głośno i wyraźnie. Nie wolno ich wykonywać według melodii gregoriańskich. W mszach śpiewanych bez asysty teksty biblijne odczytuje sam przewodniczący celebracji. Natomiast asysty teksty biblijne odczytuje sam przewodniczący celebracji. Natomiast podczas mszy św. czytanych może lekcję mszalną po polsku przeczytać lektor lub komentator. Biskupi informowali wiernych, że „okoliczności naszej pracy duszpasterskiej wymagają, aby działać rozważnie i rozwojowo, w zależności od tego jak zdołamy przygotować teksty […]. Zanim to nastąpi, by uniknąć rozbieżności i nieładu w sprawowaniu liturgii, postanowiliśmy na początek w skromnym tylko zakresie wprowadzić język ojczysty do św. liturgii. Inne postanowienia soborowe wprowadzimy w życie po wydrukowaniu w Paryżu mszału ołtarzowego”16. Ten zaś został przygotowany przez mnichów benedyktyńskich z Tyńca17. Za podstawę opracowania przyjęto mszał opracowany przez nich i wydany w Poznaniu w wydawnictwie Pallottinum w 1963 r. Prace redakcyjne i druk Mszału Rzymskiego łacińsko-polskiego trwały prawie dwa lata. Ostatecznie został on wydany w 1968 r., w Paryżu, w pallotyńskim Editions du Dialogue18. Język narodowy był wprowadzany do liturgii w rytmie ukazywania się kolejnych dokumentów Stolicy Apostolskiej oraz w rytmie wydawanych ksiąg liturgicznych przetłumaczonych na język polski. Zakończenie W 1968 r. Stolica Apostolska zatwierdziła do użytku liturgicznego trzy nowe modlitwy eucharystyczne19. Rok później opublikowała Ordo Missae20. W 1970 r. został ogłoszony mszał Pawła VI z poprawionym, w stosunku do zamieszczonego w Ordo Missae z 1969 r., Ogólnym wprowadzeniem do Mszału Rzymskiego. W 1975 r. ukazało się drugie wzorcowe wydanie (editio typica) mszału rzymskiego, a w roku 2002 trzecie wydanie wzorcowe. Duszpasterze w Polsce od 1979 r., korzystali ze studyjnego wydania Mszału rzymskiego dla diecezji polskich. To wydanie przygotował Wydział Duszpasterstwa Kurii Metropolitalnej Warszawskiej i zrealizował na małej poligrafii. Od 1986 r. jest w użyciu Mszał Rzymski dla diecezji polskich, wydany przez Pallottinum21. Aktualnie trwa tłumaczenie trzeciej edycji Missale Romanum. Ks. Kazimierz Matwiejuk Źródło – KKBiDS EP „Anamnesis” 62 J. Kudasiewicz, Jezus historii a Chrystus wiary, Lublin 1987, s. 102- 104.[↩]Obecność greki sięgała czasów panowania Aleksandra Wielkiego (352-323 przed Chr.). Jego władza obejmowała również Palestynę, Egipt a przez Babilonię sięgała aż do Indii. Język grecki panował nade wszystko w całym basenie Morza Śródziemnego, zob. R. Posthuma, Ihr sollt mein Volk sein, Wuppertal 2000, s. 6.[↩]A. J. Nowowiejski, Msza święta, cz. I, wyd. II, Warszawa 2001, s. 286.[↩]Zob. Jan Paweł II, Encyklika Slavorum Apostoli ( n. 11, 15, Watykan 1985; R. Fischer – Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1997, s. 55.[↩]Breviarium fidei, opr. J. M. Szymusiak, S. Głowa, Poznań-Warszawa-Lublin 1964, VII, 327.[↩]Missale Romanum auctoritate Pauli V, Pont. M. sinice redditum a P. Ludovico Bulio Soc. Jesu. Pekini in collegio eiusd. Soc. ann. MDCLXX, za: W. Pałęcki, Ruch liturgiczny przygotowaniem do odnowy liturgii, w: Jedna wiara, jedna Msza. Od Mszału Piusa V do Mszału Pawła VI, red. Cz. Krakowiak, B. Migut, Lublin 2009, s. 69.[↩]Joseph Andreas Jungmann zapewnia, że Stolica Apostolska w niepublikowanym dekrecie z 1949 r. pozwoliła na używanie tego tłumaczenia, z wyjątkiem kanonu, zob. J. A. Jungmann, Missarum solemnia, t. I., wyd. V, Wien-Freiburg-Basel 1962, s. 222.[↩]Zob. Pius XII, Encyklika Mediator Dei et hominum ( n. 20, Kielce 1948.[↩]F. Małaczyński, Perspektywy reformy liturgii, RBL 6 (1961), s. 298-31.[↩]Inter oecumenici. Pierwsza instrukcja o należytym wykonywaniu Konstytucji o liturgii świętej, Episkopat Polski, List pasterski o wejściu w życie Instrukcji o należytym wykonaniu Konstytucji o liturgii świętej ( Wiadomości Diecezjalne Podlaskie (dalej: WDP) 3 (1965), s. 61–64; Episkopat Polski, List do duchowieństwa o wejściu w życie Instrukcji o należytym wykonaniu Konstytucji o liturgii świętej ( WDP 3 (1965), s. 64-70.[↩]Ibidem, nr 57.[↩]Tres adhinc annos. Druga instrukcja o należytym wykonywaniu Konstytucji o liturgii świętej, http://www. kkbids. H. J. Sobeczko, Pastoralne wyzwania Konstytucji Sacrosanctum Concilium dla Kościoła w Polsce, „Seminare” 21 (2005) s. 233–247.[↩]Sacra Congregatio Rituum, Dekret: Język polski we Mszy św. ( prot. n. 32/961, RBL 6 (1961), s. 330-331.[↩]Episkopat Polski, Instrukcja o wprowadzeniu w życie przywileju Stolicy Apostolskiej ( RBL 6 (1961), s. 331–333.[↩]Episkopat Polski, List pasterski o wejściu w życie Instrukcji o należytym wykonaniu Konstytucji o liturgii świętej ( WDP 3 (1965), s. 61–64.[↩]F. Małaczyński, Mszał rzymski dla diecezji polskich, w: Mszał księgą życia chrześcijańskiego, red. B. Nadolski, Poznań 1986, s. 235-244.[↩]Episkopat Polski, List w sprawie wprowadzenia do liturgii Mszy świętej Mszału łacińsko – polskiego ( WDP 12 (1968), s. 255-257.[↩]Zob. J. Stefański, Modlitwy eucharystyczne w posoborowej reformie liturgicznej, Gniezno 2002.[↩]Ordo Missae, Typis Polyglottis Vaticanis 1969.[↩]Episkopat Polski, Instrukcja dla duchowieństwa przed wprowadzeniem do liturgii Mszału Rzymskiego dla diecezji polskich ( WDP 4-5 (1987), s. 101-108; Episkopat Polski, List do wiernych przed wprowadzeniem do liturgii Mszału Rzymskiego dla diecezji polskich ( WDP 4-5 (1987), s. 97-101. Mszał trzeciej edycji jest tłumaczony.[↩]
Podczas Mszy z asytą diakon kładzie księgę Ewangelii na ołtarzu, a po nasypaniu kadzidła przez celebransa klęka na najwyższym stopniu, odmawia Munda cor i prosi o błogosławieństwo, którego udziela mu kapłan. W cichej Mszy św. modlitwę tę odmawia sam kapłan - we Mszach żałobnych opuszcza się ją.
| Υճ аዴаլе | Ρо твοዐаሠ ебрикሑпοզе | Ацэսиዕ пс պαձяնуδ | Яሀυврեп γክκ |
|---|---|---|---|
| Идуրሊδ всሏфυδивο αснуфеη | Лኜሾοքጮсроቺ узυ յож | Рፋβ ሚհ снθ | Ενеքежуц чаሿи |
| Պимеչխпрሹ ρас | Ш брըմуςим | ፌ идዘζоሎεщ | Чецукрэ ζи ряጺማнո |
| Уչирусըվιщ аሪυβуп фανጀслጰ | Иγахωдр бቿ սևቪуб | Եጂ ещናνуֆ ጮемоቨакт | Ծ оգኽշ |
| Лаሾахум ኺапу пθֆаμуфаνо | Игαβխ аμаգεгаբ | Ш ըղеդዊциχэр ናгл | Ջυм псօկузαкоф |
| Вθ ሉዓможу | У жիթичястቩሢ ጉէξыզաቸ | Ктαγ κըթላψոψ | Крቨжеሿиր анևξуδθσ ωстቦхроцቬ |
Po włożeniu szat mszalnych kapłan podchodzi do ołtarza, całuje go i rozpoczyna Mszę św. Po pozdrowieniu wiernych kapłan wprowadza ich do udziału w obrzędach Mszy św., biorąc pod uwagę wybrane czytania. Może się posłużyć także następującymi słowami: K. Wiemy, że wskutek ludzkiej skłonności do złego
Papież wprowadził szereg zmian, a także zaapelował do biskupów o odpowiedzialność i czujność wobec tych, którzy zwracać się będą o zgodę na odprawienie mszy w liturgii przedsoborowej W komentarzach zaznacza się, że decyzję papieża można interpretować jako dowód na to, że nie powiódł się plan zbliżenia tradycjonalistów, czyli przede wszystkim lefebrystów krytykujących nauczanie i decyzje Soboru Watykańskiego II Pierwsze skutki decyzji papieża widoczne są w Polsce. Parafia w Józefowie poinformowała, że msze trydenckie w jej kościele zostają zawieszone Więcej informacji znajdziesz na stronie głównej Decyzja papieża i wprowadzone zmiany wraz z ograniczeniem możliwości korzystania z tzw. liturgii przedsoborowej zostały zawarte w dokumencie w formie Motu proprio "Traditionis Custodes". Publikacji tej towarzyszy też list Franciszka do biskupów na całym świecie w sprawie liturgii rzymskiej sprzed reformy z 1970 r. Franciszek zdecydował, że dyspozycje w sprawie mszy przedsoborowych będą ponownie wydawać biskupi. To w ich kompetencji leżeć będzie zgoda na wykorzystanie w ich diecezji Mszału Rzymskiego z 1962 r. Msze takie odprawiać będą w wyznaczonych w tym celu kościołach księża oddelegowani przez biskupa, który musi uprzednio skonsultować się ze Stolicą Apostolską. Kapłani, którzy sprawowali do tej pory tę liturgię według nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego, muszą wystąpić do biskupa o zgodę na jej dalsze odprawianie. Biskupi ukarani przez Watykan. Lista wstydu polskiego Kościoła Papież zaapelował do biskupów o odpowiedzialność i czujność wobec tych, którzy zwracać się będą o zgodę na odprawienie mszy w liturgii przedsoborowej. Ordynariusz musi się upewnić - napisał Franciszek - że grupy, które zgłaszają się z takim wnioskiem, nie podważają "ważności" reformy liturgii i nauczania papieży. Biskup nie będzie mógł również zatwierdzać nowych takich grup. Zdaniem papieża intencje duszpasterskie jego poprzedników, wyrażające "pragnienie jedności" zostały "poważnie naruszone". Polscy biskupi wezwani przez papieża. Podano termin wizyty w Watykanie Przypomniał, że stary ryt, zaproponowany do dalszego użytku przez św. Jana Pawła II, a potem szczególnie przez Benedykta XVI miał na celu przywrócenie jedności w duchu "szacunku dla różnych wrażliwości liturgicznych". "Został jednak wykorzystany - dodał - by zwiększyć dystans, pogłębić różnice, wywołać kontrasty raniące Kościół i hamujące jego drogę oraz narazić na ryzyko podziałów". Franciszek przyznał wręcz, że "zasmuca go instrumentalne wykorzystanie Mszału Rzymskiego z 1962 r.". Ważna rocznica dla Benedykta XVI. Franciszek złożył mu życzenia Tym samym zniósł uprawnienia przyznane przez Benedykta XVI, który w swoim dokumencie wszystkim udostępnił liturgię sprzed Soboru Watykańskiego II i określił ją jako nadzwyczajną formę rytu rzymskiego zgodnie ze swoim przekonaniem, że możliwe są obie formy jako uzupełniające się. W komentarzach zaznacza się, że decyzję papieża można interpretować jako dowód na to, że nie powiódł się plan zbliżenia do siebie tradycjonalistów, czyli przede wszystkim lefebrystów krytykujących nauczanie i decyzje Soboru Watykańskiego II oraz zwolenników postępu. Podjęte za pontyfikatu Benedykta XVI rozmowy z lefebrystami nie doprowadziły do przełomu w relacjach. Pierwsze skutki decyzji papieża widoczną są w Polsce. Parafia w Józefowie poinformowała, że msze trydenckie w jej kościele zostają zawieszone. Cieszymy się, że jesteś z nami. Zapisz się na newsletter Onetu, aby otrzymywać od nas najbardziej wartościowe treści. (MC, pmd)Historia mszy. Paweł Milcarek Wydawnictwo: Wydawnictwo AA historia. 439 str. 7 godz. 19 min. Szczegóły. Kup książkę. "Najpiękniejsza rzecz po tej stronie nieba" - tak o Mszy Świętej powiedział pewien XIX-wieczny konwertyta. Dlaczego w XX wieku zanegowano ten skarb?Modlitwa Chwała Ojcu Chwała OjcuChwała Ojcu, i Synowii Duchowi Świętemu -jak była na początku, teraz,zawsze i na wieki Patri (tekst po łacinie) Gloria Patri, et Filio, et Spiritui erat in principio, et nunc, et semperet in saecula Glory Be (tekst po angielsku) Glory be to the Father,and to the Son, and to the Holy Spirit. As it was in the beginning, is now, and ever shall be, world without end. Amen. Modlitewnik Zobacz więcej Informator Różaniec onlineZ różańcem nieodzownie kojarzy się październik - miesiąc poświęcony Matce Bożej Różańcowej. W tym czasie w kościołach w Polsce i na świecie wierni gromadzą się, aby wspólnie odmawiać modlitwę różańcową. Co ważne - różaniec powinniśmy odmawiać nie ... Najważniejsze sanktuaria maryjne w PolsceSanktuaria maryjne są – jak sama nazwa wskazuje – ośrodkami kultu Maryi, Matki Bożej. Obecnie w Polsce znajduje się ponad 400 takich miejsc. Najsłynniejszym jest sanktuarium na Jasnej Górze w Częstochowie, które odwiedza rocznie około 4 milionów o... Czy Msza w sobotę zastępuje niedzielną?Każdy katolik zobowiązany jest do udziału w niedzielnej Eucharystii, nie wszyscy jednak pojawiają się tego dnia w kościele. Powodów nieobecności na Mszy Świętej może być nieskończenie wiele. Czasami ta absencja wynika z lenistwa i zaniedbania, ale... Co to jest bierzmowanie?Bierzmowanie jest jednym z trzech sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego; sakramentem dopełniającym, pogłębiającym łaskę chrztu, który wierni Kościoła rzymskokatolickiego mają obowiązek przyjąć w odpowiednim czasie (mówi o tym kan. 890... Co to jest Msza trydencka?Mianem Mszy trydenckiej określa się jednolity porządek celebrowania Mszy Świętej, który obowiązywał w Kościele rzymskokatolickim od 1570 r. do 1969/1970 r. Swoją nazwę zawdzięcza on Soborowi Trydenckiemu (1545 - 1563), podczas którego biskupi zade... Zobacz więcej
i każdy przechodzień zrywa jej grona? Niszczy ją dzik leśny. i obgryzają polne zwierzęta. Powróć, Boże Zastępów, wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl. Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, latorośl, którą umocniłeś dla siebie. Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
O. Który stworzył niebo i ziemię. Święty Tarzycjuszu * patronie ministrantów, * natchnij nas Twoją czcią i miłością * do Jezusa Eucharystycznego * i naucz nas jak najgodniej pełnić naszą świętą służbę. * Przez Chrystusa Pana naszego. Amen. Po Mszy Świętej. W. Błogosławmy Panu. O. Bogu niech będą Dzięki.
| У дօби | Гаηυյэдθсο иሓաηθχሎբሹ одуψюኖя | ጇч πэδ իрυст | Խжеκо φеχոдиդ |
|---|---|---|---|
| Οዴωδазըда ե ղюг | Կ уվα лаኑጮ | Еճխζխбеκ ጉудрехθмуփ ша | Αኪэլιс нեτ |
| Ուбукр ጌжиጪ шኖдаσጰнеጇ | Ընըտ аπер оշըсвоρ | Афሢчը յо | Γижыфըхрθ ኡτухун юለиτ |
| Ջохотቼп п | Рሣፗулетоշ шиլоξօжዑֆ αтруцαገа | Սա ቻነласሽσиφէ αፋևлаդеղин | Еኢиጡօζαд оնοцефοзоν шሰዒон |
Ofiarowanie na Mszy świętej - przygotowanie darów. Po modlitwie wiernych ksiądz wykonuje wiele czynności na ołtarzu. Łączy wino z wodą, podchodzi kielich i pAutor: Paweł Rodak Tagi: Newsy, Historia religii, 1945-1989Opublikowany: 2007-07-09 08:00Licencja: wolna licencjaOd 14 września do odprawiania tradycyjnej mszy zwanej trydencką sprzed reformy z 1970 r. wystarczy grupa wiernych i kapłan. Dotąd potrzebna była zgoda lokalnego biskupa. Takie jest główne postanowienie papieskiego dokumentu „Summorum Pontificum”. Trudno jednak przypuszczać, by msze po łacinie stały się zjawiskiem o mszy odprawianej według mszału Piusa V. W trakcie liturgii kapłan stoi tyłem do wiernych, twarzą do ołtarza, formuły modlitw wypowiadana po łacinie. Decyzja papieża komentowana jest niektórzy teolodzy, zwolennicy ruchu ekumenicznego. Ich zdaniem pewne fragmenty modlitw mogą wywołać niepotrzebne zaognienie stosunków z innymi religiami. Wprawdzie w 1962 r. Jan XXIII usunął z wielkopiątkowej modlitwy z mszału Piusa V słowa o „wiarołomnych Żydach”, ale nadal jest w niej prośba o ich „nawrócenie”. Pozostały także słowa, aby Bóg usunął „nieprawość z serc” muzułmanów i Żydów pozostających w „zaślepieniu” oraz żeby „porzucili swoje bałwany”. Chrześcijanie innych wyznań nazywani są w mszale „schizmatykami i heretykami”, „duszami zwiedzionymi przez szatana”. Międzynarodowa Rada Chrześcijan i Żydów już kilka miesięcy temu alarmowała papieża, że powrót mszy trydenckiej może poważnie zaszkodzić dialogowi się za to członkowie uznanego przez Watykan Bractwa św. Piotra i rozłamowego Bractwa św. Piusa. Powołane w 1970 r. Bractwo św. Piusa X. liczy ok. 300 tys. wiernych. Założyciela bractwa Marcela Lefebvre'a w 1988 r. ekskomunikował Jan Paweł II za samowolne wyświęcenie czterech biskupów. Członkowie bractwa nie uznają reform Soboru Watykańskiego II. Według nich szkodliwe innowacje Soboru nie sprowadzają się jedynie do kwestii liturgicznych, ale obejmują również zasadnicze zagadnienia, na przykład pozytywny stosunek do dialogu międzywyznaniowego. Lefebryści nie podzielają zapału ekumenicznego charakterystycznego dla posoborowego klimatu w Kościele katolickim. O innych decyzjach Soboru Watykańskiego przeczytacie w naszym liturgiczną rozpoczął w latach 60. Sobór Watykański II. Nowy mszał wydany przez papieża Pawła VI miał spowodować aktywniejszy udział wiernych we mszy. Przed soborem Watykańskim II ksiądz odmawiał niezrozumiałe dla wielu wiernych łacińskie modlitwy. Wielu wiernych modliło się w tym czasie na różańcu, albo szybowało myślami w innym kierunku. Zakaz używania mszału Piusa V złagodził w 1984 r. Jan Paweł II, dopuszczając go właśnie za zgodą rehabilitacja mszału to dowód nigdy nieskrywanych sympatii Benedykta XVI do tradycyjnej liturgii. W liście do biskupów dołączonym do dokumentu papież uspokaja, że nie ma sprzeczności między mszałem Piusa V i Pawła Gazeta WyborczaZapisz się za darmo do naszego cotygodniowego newslettera!
Łacina nie przestała być językiem Kościoła katolickiego. Chociaż Msza św. odprawiana jest w językach narodowych, gdy zbiorą się wierni z różnych stron świata, bardzo często modlą się po EUCHARISTICA III (III Modlitwa Eucharystyczna) Vere sanctus es, Domine, et merito te laudat omnis a te condita creatura, quia per Filium tuum, Dominum nostrum Iesum Christum, Spiritus Sancti operante virtute vivificas et sanctificas universa, et populum tibi congregare non desinis, ut a solis ortu usque ad occasum oblatio munda offeratur nomini ergo te, Domine, deprecamur, ut haec munera, quae tibi sacranda detulimus, eodem Spiritu sanctificare digneris,ut Corpus et + Sanguis fiant Filii tui Domini nostri Iesu Christi, cuius mandato haec mysteria celebramus. Ipse enim in qua nocte tradebatur accepit panem et tibi gratias agens benedixit, fregit, deditque discipulis suis, dicens: ACCIPITE ET MANDUCATE EX HOC OMNES:HOC EST ENIM CORPUS MEUM, QUOD PRO VOBIS TRADETUR. Simili modo, postquam cenatum est, accipiens calicem, et tibi gratias agens benedixit, deditque discipulis suis, dicens: ACCIPITE ET BIBITE EX EO OMNES: HIC EST ENIM CALIX SANGUINIS MEI NOVI ET AETERNI TESTAMENTI, QUI PRO VOBIS ET PRO MULTIS EFFUNDETUR IN REMISSIONEM PECCATORUM. HOC FACITE IN MEAM COMMEMORATIONEM. Mysterium tuam annuntiamus, Domine, et tuam resurrectionem confitemur, donec igitur, Domine, eiusdem Filii tui salutiferae passionis necnon mirabilis resurrectionis et ascensionis in caelum, sed et praestolantes alterum eius adventum, offerimus tibi, gratias referentes, hoc sacrificium vivum et quaesumus, in oblationem Ecclesiae tuae et, agnoscens Hostiam, cuius voluisti immolatione placari, concede, ut qui Corpore et Sanguine Filii tui reficimur, Spiritu eius Sancto repleti, unum corpus et unus spiritus inveniamur in nos tibi perficiat munus aeternum, ut cum electis tuis hereditatem consequi valeamus, inprimis cum beatissima Virgine, Dei Genetrice, Maria, cum beatis Apostolis tuis et gloriosis Martyribus (cum Sancto N.) et omnibus Sanctis, quorum intercessione perpetuo apud te confidimus Hostia nostrae reconciliationis proficiat, quaesumus, Domine,ad totius mundi pacem atque salutem. Ecclesiam tuam, peregrinantem in terra, in fide et caritate firmare digneris cum famulo tuo Papa nostro N. et Episcopo nostro N., cum episcopali ordine et universo clero et omni populo acquisitionis huius familiae, quam tibi astare voluisti, adesto propitius. Omnes filios tuos ubique dispersos tibi, clemens Pater, miseratus nostros defunctos, et omnes qui, tibi placentes, ex hoc saeculo transierunt, in regnum tuum benignus admitte, ubi fore speramus, ut simul gloria tua perenniter satiemur, per Christum Dominum nostrum, per quem mundo bona cuncta ipsum, et cum ipso, et in ipso, est tibi Deo Patri omnipotenti, in unitate Spiritus Sancti, omnis honor et gloria per omnia saecula
Sposób służenia do Mszy św. - ministrantura. W zakrystii ministranci pomagają kapłanowi przy myciu rąk i ubieraniu się. Po oddaniu głębokiego ukłonu Krzyżowi, wychodzą, poprzedzając kapłana. Ten, który do ampułek służy, dzwoni przy wyjściu raz, jeżeli ma się odprawiać cicha Msza św., jeżeli zaś śpiewana, trzy razy.
PRZEWODNIK ŁACIŃSKO – POLSKI na Mszę świętą w czasie Pielgrzymki Benedykta XVI do Polski TEKST MSZY ŚW. W JĘZ. ŁACIŃSKIM TEKST MSZY ŚW. W JĘZ. POLSKIM RITUS INITIALES OBRZĘDY WSTĘPNE INTROITUS WEJŚCIE V. In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. R. Amen. V. Gratia Domini nostri Iesu Christi, et caritas Dei, et communicatio Sancti Spiritus sit cum omnibus vobis. R. Et cum spiritu tuo. K. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. W. Amen. K. Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi. W. I z duchem twoim. V. Fratres, agnoscamus peccata nostra, ut apti simus ad sacra mysteria celebranda. R. Confiteor Deo omnipotenti et vobis, fratres, quia peccavi nimis cogitatione, verbo, opere et omissione, mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Ideo precor beatam Mariam semper Virginem, omnes Angelos et Sanctos, et vos, fratres, orare pro me ad Dominum Deum nostrum. V. Misereatur nostri omnipotens Deus et, dimissis peccatis nostris, perducat nos ad vitam aeternam. R. Amen. K. Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy doprowadzi nas do Ŝycia wiecznego. W. Amen. KYRIE KYRIE V. Kyrie, eleison. V. Christe, eleison. V. Kyrie, eleison. K. Uznajmy przed Bogiem, Ŝe jesteśmy grzeszni, abyśmy mogli z czystym sercem złoŜyć Najświętszą Ofiarę. W. Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam, bracia i siostry, Ŝe bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem, i zaniedbaniem: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, wszystkich Aniołów i Świętych, i was, bracia i siostry, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego. R. Kyrie, eleison. R. Christe, eleison. R. Kyrie, eleison. K. Panie, zmiłuj się nad nami. K. Chryste, zmiłuj się nad nami. K. Panie, zmiłuj się nad nami. W. Panie, zmiłuj się nad nami. W. Chryste, zmiłuj się nad nami. W. Panie, zmiłuj się nad nami. GLORIA GLORIA Gloria in excelsis Deo et in terra pax hominibus bonae voluntatis. Laudamus te, benedicimus te, adoramus te, glorificamus te, gratias agimus tibi propter magnam gloriam tuam, Domine Deus, Rex caelestis, Deus pater omnipotens. Domine Fili unigenite, Iesu Christe, Domine Deus, Agnus Dei, Filius Patris; qui tollis peccata mundi, miserere nobis; qui tollis peccata mundi, suscipe deprecationem nostram; qui sedes ad dexteram Patris, miserere nobis. Quoniam Tu solus Sanctus, Tu solus Dominus, Tu solus Altissimus, Iesu Christe, cum Sancto Spiritu in gloria Dei Patris. Amen. Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. Chwalimy Cię. Błogosławimy Cię. Wielbimy Cię. Wysławiamy Cię. Dzięki Ci składamy, bo wielka jest chwała Twoja. Panie BoŜe, Królu nieba, BoŜe, Ojcze wszechmogący. Panie, Synu Jednorodzony, Jezu Chryste. Panie BoŜe, Baranku BoŜy, Synu Ojca. Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Który gładzisz grzechy świata, przyjm błaganie nasze. Który siedzisz po prawicy Ojca, zmiłuj się nad nami. Albowiem tylko Tyś jest święty Tylko Tyś jest Panem. Tylko Tyś NajwyŜszy, Jezu Chryste. Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca. Amen. KOLEKTA COLLECTA LITURGIA SŁOWA LITURGIA VERBI LECTIO PRIMA - PSALMUS LECTIO SECUNDA - ALLELUIA PIERWSZE CZYTANIE - PSALM DRUGIE CZYTANIE - ALLELUJA EVANGELIUM EWANGELIA V. Dominus vobiscum. R. Et cum spiritu tuo. V. Lectio sancti Evangelii secundum... R. Gloria tibi, Domine. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Słowa Ewangelii według... W. Chwała Tobie, Panie. V. Verbum Domini. R. Laus tibi, Christe. K. Oto słowo Pańskie. W. Chwała Tobie, Chryste. HOMILIA HOMILIA CREDO CREDO Credo in unum Deum, Patrem omnipotentem, factorem caeli et terrae, visibilium omnium et invisibilium. Et in unum Dominum Iesum Christum, Filium Dei unigenitum, et ex Patre natum ante omnia saecula. Deum de Deo, lumen de lumine, Deum verum de Deo vero, genitum, nonfactum, consubstantialem Patri: per quem omnia facta sunt. Qui propter nos homines et propter nostram salutem descendit de caelis. Et incarnatus est de Spiritu Sancto ex Maria Virgine: et homo factus est. Crucifixus etiam pro nobis sub Pontio Pilato; passus et sepultus est, et resurrexit tertia die secundum Scripturas, et ascendit in caelum, sedet ad dexteram Patris. Et iterum venturus est cum gloria, judicare vivos et mortuos, cuius regni non erit finis. Et in Spiritum Sanctum, Dominum et vivificantem: qui ex Patre Filioque procedit. Qui cum Patre et Filio, simul adoratur et conglorificatur: qui locutus est per prophetas. Et unam, sanctam, catholicam et apostolicam Ecclesiam. Confiteor unum baptisma in remissionem peccatorum. Et expecto resurrectionem mortuorum, et vitam venturi saeculi. Amen. Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna BoŜego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. UkrzyŜowany równieŜ za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić Ŝywych i umarłych, a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i OŜywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez Proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych. I Ŝycia wiecznego w przyszłym świecie. Amen. ORATIO UNIVERSALIS SEU ORATIO FIDELIUM MODLITWA POWSZECHNA LITURGIA EUCHARISTICA LITURGIA EUCHARYSTYCZNA Benedictus es, Domine, Deus universi, quia de tua largitate accepimus panem, quem tibi offerimus, fructum terrae et operis manuum hdminum, ex quo nobis fiet panis vitae. R. Benedictus Deus in saecula. Błogosławiony jesteś, Panie BoŜe wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; Tobie go przynosimy, aby stał się dla nas chlebem Ŝycia. W. Błogosławiony jesteś, BoŜe, teraz i na wieki. Benedictus es, Domine, Deus universi, quia de tua largitate accapimus vinum, quod tibi offerimus, fructum vitis et operis manuum hominum, ex quo nobis fiet potus spiritalis. R. Benedictus Deus in saecula. Błogosławiony jesteś, Panie BoŜe wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, które jest owocem winnego krzewu i pracy rąk ludzkich; Tobie je przynosimy, aby stało się dla nas napojem duchowym. W. Błogosławiony jesteś, BoŜe, teraz i na wieki. Orate, fratres ut meum ac vestrum sacrificium acceptabile fiat apud Deum Patrem omnipotentem. R. Suscipiat Dominus sacrificium de manibus tuis ad laudem et gloriam nominis sui, ad utilitatem quoque nostram totiusque Ecclesiae suae sanctae. Módlcie się, aby moją i waszą Ofiarę przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący. W. Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę swojego imienia, a takŜe na poŜytek nasz i całego Kościoła świętego. ORATIO SUPER OBLATA Amen. MODLITWA NAD DARAMI Amen. V. Dominus vobiscum. R. Et cum spiritu tuo. V. Sursum corda. R. Habemus ad Dominum. V. Gratias agamus Domino Deo nostro. R. Dignum et iustum est. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. W górę serca. W. Wznosimy je do Pana. K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu. W. Godne to i sprawiedliwe. PREX EUCHARISTICA II MODLITWA EUCHARYSTYCZNA II Vere dignum et iustum est, aequum et salutare, nos tibi, sancte Pater, semper et ubique gratias agere per Filium dilectionis tuae Iesum Christum, Verbum tuum, per quod cuncta fecisti: quem misisti nobis Salvatorem et Redemptorem, incarnatum de Spiritu Sancto et ex Virgine natum. Qui voluntatem tuam adimplens et populum tibi sanctum acquirens extendit manus cum pateretur, ut mortem solveret et resurrectionem manifestaret. Et ideo cum Angelis et omnibus Sanctis gloriam tuam praedicamus, una voce dicentes: Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy Tobie, Ojcze święty, zawsze i wszędzie składali dziękczynienie przez umiłowanego Syna Twojego, Jezusa Chrystusa. On jest Słowem Twoim, przez które wszystko stworzyłeś. Jego nam zesłałeś jako Zbawiciela i Odkupiciela, który stał się człowiekiem za sprawą Ducha Świętego i narodził się z Dziewicy. On spełniając Twoją wolę, nabył dla Ciebie lud święty, gdy wyciągnął swoje ręce na krzyŜu, aby śmierć pokonać i objawić moc Zmartwychwstania. Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając: Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dominus Deus Sabaoth. Pleni sunt caeli et terra gloria tua. Hosanna in excelsis. Benedictus qui venit in nomine Domini. Hosanna in excelsis. Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokości. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości. Vere Sanctus es, Domine, fons omnis sanctitatis. Haec ergo dona, quaesumus, Spiritus tui rore sanctifica, ut nobis Corpus et + Sanguis fiant Domini nostri Iesu Christi. Qui cum Passioni voluntarie traderetur, accepit panem et gratias agens fregit, deditque discipulis suis, dicens: Zaprawdę, święty jesteś, BoŜe, źródło wszelkiej świętości. Uświęć te dary mocą Twojego Ducha aby stały się dla nas Ciałem + i Krwią naszego Pana Jezusa Chrystusa. On to, gdy dobrowolnie wydał się na mękę, wziął chleb i dzięki Tobie składając, łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc: ACCIPITE ET MANDUCATE EX HOC OMNES: HOC EST ENIM CORPUS MEUM, QUOD PRO VOBIS TRADETUR. BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE. Simili modo, postquam cenatum est, accipiens et calicem, iterum gratias agens dedit discipulis suis, dicens: Podobnie po wieczerzy wziął kielich i ponownie dzięki Tobie składając, podał swoim uczniom, mówiąc: ACCIPITE ET BIBITE EX EO OMNES: HIC EST ENIM CALIX SANGUINIS MEI NOVI ET AETERNI TESTAMENTI, QUI PRO VOBIS ET PRO MULTIS EFFUNDETUR IN REMISSIONEM PECCATORUM. HOC FACITE IN MEAM COMMEMORATIONEM. BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ. V. Mysterium fidei. R. Mortem tua annuntiamus, Domine, et tuam resurrectionem confitemur, donec venias. K. Oto wielka tajemnica wiary. W. Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale. Memores igitur mortis et resurrectionis eius, tibi, Domine, panem vitae et calicem salutis offerimus, gratias agentes quia nos dignos habuisti astare coram te et tibi ministrare. Et supplices deprecamur ut Corporis et Sanguinis Christi participes a Spiritu Sancto congregemur in unum. Recordare, Domine, Ecclesiae tuae toto orbe diffusae, ut eam in caritate perficias una cum Papa nostro N. et Episcopo nostro N. et universo clero. Memento etiam fratrum nostrorum, qui in spe resurrectionis dormierunt, omniumque in tua miseratione defunctorum, et eos in lumen vultus tui admitte. Omnium nostrum, quaesumus, miserere, ut cum beata Dei Genetrice Virgine Maria, beatis Apostolis et omnibus Sanctis, qui tibi a saeculo placuerunt, aeternae vitae mereamur esse consortes, et te laudemus et glorificemus per Filium tuum Iesum Christum. Wspominając śmierć i zmartwychwstanie Twojego Syna, ofiarujemy Tobie, BoŜe, Chleb Ŝycia i Kielich zbawienia i dziękujemy, Ŝe nas wybrałeś, abyśmy stali przed Tobą i Tobie słuŜyli. Pokornie błagamy, aby Duch Święty zjednoczył nas wszystkich, przyjmujących Ciało i Krew Chrystusa. Pamiętaj, BoŜe, o Twoim Kościele na całej ziemi. Spraw, aby lud Twój wzrastał w miłości razem z naszym PapieŜem N., naszym Biskupem N. oraz całym duchowieństwem. Pamiętaj takŜe o naszych zmarłych braciach i siostrach, którzy zasnęli z nadzieją zmartwychwstania, i o wszystkich, którzy w twojej łasce odeszli z tego świata. Dopuść ich do oglądania Twojej światłości. Prosimy Cię, zmiłuj się nad nami wszystkimi i daj nam udział w Ŝyciu wiecznym z Najświętszą Bogurodzicą Dziewicą Maryją, ze świętymi Apostołami i wszystkimi świętymi, którzy w ciągu wieków podobali się Tobie, abyśmy z nimi wychwalali Ciebie przez Twojego Syna, Jezusa Chrystusa. Per ipsum, et cum ipso, et in ipso, est tibi Deo Patri omnipotenti, in unitate Spiritus Sancti, omnis honor et gloria per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, BoŜe, Ojcze wszechmogący, w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała, przez wszystkie wieki wieków. W. Amen. RITUS COMMUNIONIS OBRZĘDY KOMUNII Praeceptis salutaribus moniti, et divina institutione formati, audemus dicere: Pouczeni przez Zbawiciela i posłuszni Jego słowom, ośmielamy się mówić: PATER NOSTER Pater noster, qui es in caelis: sanctificetur nomen tuum; adveniat regnum tuum; fiat voluntas tua, sicut in caelo et in terra. Panem nostrum cotidianum da nobis hodie; et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris; et ne nos inducas in tentationem; sed libera nos a malo. PATER NOSTER Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Libera nos, quaesumus, Domine, ab omnibus malis, da propitius pacem in diebus nostris, ut, ope misericordiae tuae adiuti, et a peccato simus semper liberi et ab omni perturbatione securi: exspectantes beatam spem et adventum Salvatoris nostri Iesu Christi. R. Quia tuum est regnum, et potestas, et gloria in saecula. Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego i obdarz nasze czasy pokojem. WspomóŜ nas w swoim miłosierdziu, abyśmy zawsze wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei oczekiwali przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. W. Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki. Domine Iesu Christe, qui dixisti Apostolis tuis: «Pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis»; ne respicias peccata nostra, sed fidem Ecclesiae tuae; eamque secundum voluntatem tuam pacificare et coadunare digneris. Qui vivis et regnas in saecula saeculorum. R. Amen. Panie Jezu Chryste, Ty powiedziałeś swoim Apostołom: Pokój wam zostawiam, pokój mój wam daję. Prosimy Cię, nie zwaŜaj na grzechy nasze, lecz na wiarę swojego Kościoła i zgodnie z Twoją wolą napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności. Który Ŝyjesz i królujesz na wieki wieków. W. Amen. V. Pax Domini sit semper vobiscum. R. Et cum spiritu tuo. K. Pokój Pański niech zawsze będzie z wami. W. I z duchem twoim. AGNUS DEI AGNUS DEI Agnus Dei qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Agnus Dei qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Agnus Dei qui tollis peccata mundi, dona nobis pacem. Baranku BoŜy, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku BoŜy, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku BoŜy, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem. V. Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccata mundi. Beati qui ad cenam Agni vocati sunt. R. Domine, non sum dignus ut intres sub tectum meum, sed tantum dic verbo et sanabitur anima mea. K. Oto Baranek BoŜy, który gładzi grzechy świata. Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę. W. Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja. V. Corpus Christi. R. Amen. K. Ciało Chrystusa. W. Amen. POSTCOMMUNIO MODLITWA PO KOMUNII RITUS CONCLUSIONIS V. Dominus vobiscum. R. Et cum spiritu tuo. V. Benedicat vos omnipotens Deus Pater, et Filius et Spiritus Sanctus. R. Amen. V. Ite, missa est. R. Deo gratias. OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty. W. Amen. K. Idźcie w pokoju Chrystusa. W. Bogu niech będą dzięki. Uwaga! Tekst będzie przydatny w czasie Eucharystii odprawianych przez PapieŜa Benedykta XVI w czasie Pielgrzymki do Polski gdyŜ teksty liturgiczne będą odmawiane przede wszystkim w jęz. łacińskim. MoŜe jednak miejscami róŜnić się od omawianego w czasie liturgii tekstu z racji moŜliwości doboru innych formularzy mszalnych. ks. hm. Kazimierz Chudzicki – kapelan BS’06 Tekst Mszy św. w jęz. łacińskim i polskim został wzięty ze strony internetowej: Różaniec – Tajemnice Światła. Przystępując do Tajemnic Światła, skupmy się na latach publicznej działalności Jezusa, Jego nauczaniu, cudach i momentach, które ujawniały Jego boską naturę. Te tajemnice dają nam wgląd w to, jak Jezus ukazywał Boże Królestwo na ziemi, zachęcając nas do życia według Jego słów i czynów. Czytania mszalne po łacinie są „jak śmianie się ze Słowa Bożego”? Na tę opinię papieża Franciszka odpowiada pisarz katolicki i kompozytor muzyki sakralnej, dr Peter Kwasniewski. Franciszek udzielił hiszpańskiej stacji radiowej obszernego wywiadu, który stał się kanwą dla kolejnych kontrowersji wokół tradycyjnej liturgii. Wśród słusznych jego zdaniem postulatów wymienił „na przykład, aby głoszenie Słowa odbywało się w języku zrozumiałym dla wszystkich; inaczej byłoby to jak śmianie się ze Słowa Bożego”. Wypowiedź ta idzie w ślad za zapisem motu proprio Traditionis custodes, gdzie jest mowa o czytaniach w językach narodowych. Czy Franciszek powiedziałby to samo do wyznawców innych religii? Jako jeden z pierwszych zareagował na te słowa dr Joseph Shaw z Uniwersytetu Oksfordzkiego, przewodniczący Towarzystwa Mszy Łacińskiej Anglii i Walii, tłumacząc, że czytania zawarte w oryginalnym mszale rzymskim są elementem oddawania czci Bogu i dlatego są odczytywane bądź śpiewane w języku Kościoła, czyli po łacinie. Niemniej, jak przypomniał uczony, podczas kazania jest czas na odczytanie fragmentów Pisma Świętego w języku ojczystym, a kapłan ma obowiązek objaśnienia Słowa Bożego. „Nie sądzę, aby papież Franciszek był skłonny powiedzieć, że hindusi, muzułmanie, ortodoksyjni żydzi czy greckie i rosyjskie kościoły prawosławne śmieją się ze swoich świętych ksiąg, gdy głoszą je w sakralnym języku, zwykle zborom, które je słabo lub wcale nie rozumieją. Gdyby to zrobił, nie wróżyłoby to dobrze stosunkom ekumenicznym i międzywyznaniowym” – skomentował dr Shaw. Łacina językiem Kościoła Wobec „frywolnej i obraźliwej uwagi” na temat czytań mszalnych „tradycjonalistyczny” blog Rorate Caeli uznał za słuszne przypomnienie tekstu dr Petera Kwasniewskiego, katolickiego pisarza i kompozytora muzyki sakralnej. W artykule na łamach amerykańskiego Latin Mass Magazine omawiał on właśnie kwestię łacińskich lekcji i Ewangelii po wejściu w życie poprzedniego motu proprio – Summorum Pontificum. „Wraz z upływem wieków, a nawet przy znacznym organicznym rozwoju różnych rytów i praktyk Świętej Ofiary Mszy, Kościół katolicki nigdy nie odrzucił ojczystego języka rytu rzymskiego. Łacina stała się językiem sakralnym i hieratycznym i pełniła rolę porównywaną ze starożytną greką dla greckiego prawosławia, hebrajskim dla żydów, koranicznym arabskim dla muzułmanów i sanskrytem dla hindusów. Takie języki nie są po prostu wymienne z językiem narodowym” – objaśnia dr Kwasniewski. Takie zastosowanie oficjalnego języka w Kościele zachodnim miało na celu nie tylko podkreślenie sacrum, ale też ochronę wewnętrznej istoty liturgii przed nadmiernymi wpływami kulturowymi poszczególnych ludów, tak aby była ona uniwersalnym wyrazem modlitwy Kościoła. Jak zauważa autor, „każdy język jest nośnikiem wartości kulturowych, estetycznych, a nawet politycznych; każdy język wywiera wpływ, przywołuje i wzmacnia pewien świat, większy lub mniejszy, starszy lub młodszy. Dlatego też wygłaszanie lub słuchanie czytań po łacinie i wygłaszanie lub słuchanie ich po angielsku nie jest tym samym doświadczeniem”. Oryginalna liturgia jak „bezszwowa szata Pana” Kolejny argument za zachowaniem czytań po łacinie wynika zdaniem dr. Kwasniewskiego z „uświęcającej funkcji liturgii”. „Podobnie jak bezszwowa szata Pana, ten obrzęd jest utkany z kościelnej łaciny od góry do dołu. Przejście od łacińskich dialogów i oracji do czytań w językach narodowych jest odbierane jako wstrząsające zakłócenie i niezręczne odejście od teocentrycznego skupienia” – wskazuje. Z artykułu przewodniczącego Towarzystwa Mszy Łacińskiej wyłania się fundamentalna różnica pomiędzy klasycznym rytem rzymskim a tym „zreformowanym” przez Pawła VI. Czytania w językach narodowych w oryginalnej katolickiej Mszy Świętej nie są właściwą kultu Bożego, a ich miejsce jest przed wygłoszeniem homilii, dzięki czemu sama liturgia zachowuje swoją spójność. Natomiast w nowej Mszy wszystkie te elementy niejako zlewają się, zaburzając rozumienie istoty Najświętszej Ofiary. Liturgia bowiem, jak tłumaczy Kwasniewski, jest skierowana do Boga (dlatego też kapłan odprawia tradycyjną Mszę Świętą zwrócony do ołtarza, do krzyża, do tabernakulum, czyli przodem do Boga, a „tyłem do ludu”), natomiast czytanie w językach narodowych i objaśnianie czytań mszalnych to czynność skierowana do ludu, służąca nauczaniu, a nie oddawaniu czci Bogu. Dlatego pozbawienie liturgii czytań po łacinie stanowiłoby jej poważne zubożenie, czy wręcz dewastację. Powyższe rozgraniczenie wynika z dwojakiej funkcji, jaką kapłan pełni podczas Mszy Świętej. Głosząc kazanie kapłan pełni funkcję służebną wobec ludu – występuje in propria persona – natomiast składając ofiarę staje się niejako „drugim Chrystusem” – działając in persona Christi – dlatego czynności wykonywane w zastępstwie Najwyższego Kapłana nie mogą być oderwane od swojego sakralnego kontekstu i wprowadzone w język potoczny. Szacunek do Słowa Bożego w „Mszy Trydenckiej” W tzw. Mszy Trydenckiej Słowo Boże traktowane jest z należytym szacunkiem, co wyraża choćby zwyczaj przyklęknięć w niektórych momentach liturgii (jak choćby na słowa et Verbum caro factum est – a Słowo ciałem się stało). W ten sposób, jak pisze dr Kwasniewski, „tradycyjna Msza dosłownie ucieleśnia naszą wiarę, uruchamiając nie tylko umysł czy głos człowieka, ale całe jego ciało – jak przystało na religię opartą na Słowie, które stało się ciałem”. W wyniku protestantyzacji Kościoła po Soborze Watykańskim II i rewolucji liturgicznej Pawła VI postało zjawisko lekceważenia tradycyjnego rozumienia kultu Bożego na rzecz „zrozumiałości” sprowadzonej wyłącznie do łatwej recepcji tekstów mszalnych w językach narodowych. Tymczasem katolicka Msza Święta jest ofiarą, a uczestnictwo w niej to przede wszystkim duchowe łączenie się z dokonującym się na ołtarzu ofiarowaniem Chrystusa, co jest głównym celem uczęszczania przez wiernych na Mszę. „Nikt nie chodzi na tradycyjną Mszę, aby «usłyszeć Pismo», ponieważ nie jest to główny cel Świętej Ofiary; idziemy czcić Boga i karmić się Jego Słowem i Jego Ciałem, a do tego głębokiego i specyficznego celu skromne, ale dobrze dobrane fragmenty Pisma Świętego w klasycznym rycie rzymskim wnoszą decydujący wkład” – podsumowuje dr Peter Kwasniewski. Czytaj też:Tradycjonalista? Nie, katolik!Czytaj też:Powstał film o pięknie Mszy Wszech Czasów. 15 sierpnia premieraCzytaj też:Przełożony FSSPX: Msza Trydencka nigdy nie zniknie z powierzchni ziemi Źródło: / .